Սփյուռքն իրապես դարձավ Հայաստանի և հայ ազգի միակ հենքն ու ապավենը աշխարհում. Սփյուռքի Գլխավոր Հանձնակատարի Գրասենյակ
Սփյուռքի սիրելի քույրեր և եղբայրներ,
Պատերազմի ողջ ընթացքում մենք ականատես եղանք համահայկական, համասփյուռ աննախադեպ համախմբման և մոբիլիզացիայի: Սփյուռքն իրապես դարձավ Հայաստանի և հայ ազգի միակ հենքն ու ապավենը աշխարհում: Ամենուր, որտեղ հայ է ապրում, պայքար գնաց հանուն հայրենիքի, հանուն Արցախի և հանուն հայ ժողովրդի:
Օգնությունը տարատեսակ էր. նյութական, ֆինանսական, կամավորական, բժշկական, հոգեբանական, ռազմական, քաղաքական և հաճախ նաև դիվանագիտական: Սփյուռքն ինչ-որ չափով նույնիսկ լրացրեց այն մեծ բացը, որը զուտ պետության տիրույթում էր: Մինչ օրս էլ չեն դադարում Հայաստան հասնել սփյուռքից ուղարկվող հումանիտար բեռները նույնիսկ հայրենիքից ամենահեռու համայնքներից:
Ազնիվ նվիրման և հայրենասիրության ամենապայծառ օրինակներ էին այն կամավորները, ովքեր պատերազմի օրերին սփյուռքից մեկնեցին Արցախ: Նրանցից ոմանք զոհեցին կյանքը, այլոք ստացան վիրավորումներ, բայց չլքեցին իրենց դիրքերը: Թիկունքի սպիտակ բանակում՝ բժիշկների շարքերում, քիչ չէին սփյուռքահայ բժիշկները, բուժաշխատողները, որոնց մի մասը այսօր էլ շարունակում է մնալ մեր վիրավոր զինվորների կողքին: Դժվար է հիշել Հայաստանում ձեռնարկված որևէ խոշոր կամավորական նախաձեռնություն, որտեղ ներգրավված չլինեին սփյուռքից ժամանած մեր հայրենակիցները:
Կասկածից վեր է, որ սփյուռքի քաղաքական, լոբբիստական աշխատանքն ապարդյուն չի անցել, և այն այսօր էլ շարունակվում է: Պատերազմի դաժան օրերին, երբ աշխարհը լքեց Հայաստանը Թուրքիայի և Ադրբեջանի ռազմական ագրեսիայի դեմ, սփյուռքը մնաց Հայաստանի միակ պատուհանը դեպի արտաքին աշխարհ, միակ կապը մարդկության հետ, միակ հույսը և հավատի ակունքը:
Սիրելի՛ հայրենակիցներ,
Դաժան է պարտությունը, և մեր բոլորիս վերքերը շատ խորն են: Բայց ձեր անուրանալի աջակցության, հայրենիքի կողքին ու թիկունքին լինելու անդրդվելիության, անմնացորդ պայքարի համար հայտնում ենք մեր անկեղծ երախտագիտությունը: Շնորհակալ ենք ձեր յուրաքանչյուր ջանքի համար, շնորհակալ ենք ձեր սիրո, հոգատարության, հայրենասիրության համար: Այս պատերազմում պարտվեցինք բոլորս, սակայն հաղթեցին հայ զինվորն ու հայկական սփյուռքը:
Պայքարը շարունակվում է, և մենք միասին ահռելի շատ անելիքներ ունենք: Գոտեպնդվենք, վեր հառնենք մոխիրներից, փառավորվենք մեր նահատակների սխրանքով և շարժվենք առաջ:
Սփյուռքի Գլխավոր Հանձնակատարի Գրասենյակ Diaspora High Commissioner’s Office
[ENG] Dearest sisters and brothers in the Diaspora,
Throughout the war, we witnessed unprecedented unity and mobilization of all Armenians around the world. Our Diaspora truly became Armenia’s and the Armenian nation’s only anchor and backbone. Throughout the world, Armenians joined the fight for their Homeland, for Artsakh and for the Armenian people.
The assistance took every shape and form: material, financial, medical, psychological, military, political and often diplomatic. In many instances, the Diaspora even filled the gaps that were within the purview of the State. Until today, humanitarian aid continues to arrive in Armenia from the Diaspora, even from the most remote communities.
Perhaps the most inspiring example of patriotism and devotion were the scores of Diaspora volunteers who deployed to Artsakh to defend our homeland during the war. Some sacrificed their lives, many others were wounded, but none abandoned their positions.
Among our healthcare professionals on the frontlines there were many doctors and medical professionals from the Diaspora, some of whom are still here caring for our wounded soldiers. In essence, every major volunteering initiative in Armenia during the war included our compatriots from the Diaspora.
Doubtless, the political and lobbying efforts of the Diaspora, which continue to date, have not been in vain. During the brutal days of the war, when the world turned a blind eye and Armenia was left alone against Turkey’s and Azerbaijan’s military aggression, the Diaspora remained Armenia’s only window to the world, it’s only connection to humanity, it’s only source of hope and faith.
Dear compatriots,
For your unwavering support, for your steadfast assistance to the Homeland, for your selfless sacrifices, we are grateful. Thank you for every effort, for your love, for your care and patriotism. We all lost this war, but undefeated are the Armenian soldier and the Armenian Diaspora.
Defeat is cruel and our wounds are very deep. Yet the struggle continues, and we have a tremendous amount of work ahead of us. Let us close ranks, let us rise from the ashes, let us honor the heroism of our martyrs and persevere.
[RUS] Дорогие сестры и братья диаспоры!
На протяжении всей войны мы были свидетелями беспрецедентной всеармянской консолидации и мобилизации. Диаспора действительно стала единственной в мире основой и опорой Армении, армянского народа. Везде, где живут армяне, шла борьба за Родину, за Арцах, за армянский народ.
Помощь была разная: материальная, финансовая, добровольная, медицинская, психологическая, военная, политическая и даже, дипломатическая. Диаспора, в какой-то степени, восполняла тот большой пробел, который находился в ведении государства. По сей день, в Армению не перестаёт поступать гуманитарная помощь, отправляемая из диаспоры, в том числе из самых отдаленных общин.
Самым ярким примером честной преданности и патриотизма стали добровольцы, прибывшие во время войны в Арцах из диаспоры. Некоторые из них погибли, другие получили ранения, но не покинули своих позиций. В белой армии тыла, среди врачей, было много медицинских работников из диаспоры, некоторые из которых остались до сих пор и лечат наших раненых солдатов. Трудно вспомнить какую-либо крупную волонтерскую инициативу в Армении без участия наших соотечественников из диаспоры.
Нет сомнений в том, что политическая и лоббистская работа диаспоры не прошла даром и продолжается также сегодня. В жестокие дни войны, когда мир оставил Армению против военной агрессии Турции и Азербайджана, диаспора оставалась единственным окном Армении во внешний мир, ее единственной связью с человечеством, ее единственной надеждой, источником ее веры.
Дорогие соотечественники!
Поражение жестоко, раны у всех нас очень глубоки. Но мы выражаем искреннюю благодарность за вашу неоспоримую помощь, непоколебимую позицию быть рядом с Родиной, быть её опорой. Спасибо за все ваши усилия, спасибо за вашу любовь, заботу и патриотизм. Мы проиграли эту войну, но армянский солдат и армянская диаспора остались непобедимы.
Борьба продолжается, и нам предстоит многое сделать вместе. Мы должны собраться силами, восстать из пепла, прославить героизм наших погибших ребят и неудержимо двигаться вперед.
