Մի տարի առաջ էս օրս, Աղդամի ու Հադրութի արանքում, Ասկերանի գնդի կողքի սարերում նշում էինք մեծ եղբորս.Վահան Քերոբյան
Ավետիքի 45ամյակը, ով 44֊օրյա պատերազմի ողջ տևողության ընթացքում գոռգոռում էր բոլորիս վրա և պարտադրում զգոնություն ու զգուշություն։ Երշիկ խորովեցինք, խմեցինք Կարասի Տիգրանի ուղարկած վիսկին, հյուրասիրեցինք հյուրերին, ու, աշխարհը մերն էր։
Ավետիքը ՄԵԾ եղբայր է, ոչ միայն տարիքով, այլև իր մեծությամբ։ Չնայած որ ինձնից մեծ է 1 տարուց էլ քիչ` 11 ամիս, 11 օր։
Նկարում` ձախից։
