Մի փոքրիկ դրվագ, որ էլ ավելի լավ պատկերացնեք` ինչ կրկեսում ենք: Ուրեմն Հայաստան է գալիս… Արթուր Դանիելյան
Մի փոքրիկ դրվագ, որ էլ ավելի լավ պատկերացնեք` ինչ կրկեսում ենք: Ուրեմն Հայաստան է գալիս Մոնտենեգրոյի նախագահը, և մեր հույժ հայրենասեր փրկիչները, էդ մարդու կորտեժի հետևից ընկած, ամեն տեղ հիստերիկանում են: Սա իհարկե ոչ Հայաստանի, ոչ էլ առավել ևս Արցախի հետ որևէ կապ չուներ, ինչպեսև սրանց արած բոլոր քայլերը:
Օրերս կայանալիք Լավրովի այցը Սերբիա չեղարկվում է, քանի որ Մոնտենեգրոն փակել է իր օդային տարածքը ռուսական ինքնաթիռների համար: Ռուսները շաբաթներով ամեն ձև փորձում էին շորթել մուտքի թույլտվությունը, բայց տապալվեցին:
Հիմա նույն Լավրովը պիտի Երևան գա ու բնական է` ոչ մեկ, ոչ մի «ակցիա» չի իրականացնելու էդ առիթով: Թեպետ, ոչ թե Մոնտենեգրոն էր Ադրբեջանի զենքի (այդ թվում, ըստ ամենայնի, սպիտակ ֆոսֆորի) 70%-ը մատակարարել, իսկ մեզ նույնիսկ մեր գնած ՀՕՊ-ը չտվել, այլ` Ռուսաստանը: Հենց մոսկովյան ակադեմիաներում են սովորել մեր ՊՆ-ի ու ԱԱԾ-ի բոլոր բարձրագույն սպաները, ոչ թե Պոդգորիցայում: Վերջիվերջո հենց Մոսկվան է ասում, որ Արցախը Ադրբեջանի մաս է, և որ կարգավիճակի հարցը քննարկելու կարիք չկա, իսկ ԵՄ-ն ասում է՝ կա:
Մեր պուտանկեքն աշխարհի ամենահավատարիմ պուտանկեքն են: Ոչ մի պուտանկա իր սուտինյորին տենց չի պաշտում, ոնց պաշտում են մեր «փրկիչները»:
