Արդյո՞ք Հայոց պատմության և առարկայական մյուս չափորոշիչների շուրջ աղմուկի բարձր դեցիբելները քաղաքական են և կուսակցական։ Ինչո՞ւ են աղմկում նրանք, ովքեր երկար տարիներ դպրոցական դասագրքեր մշակելու գրեթե մենաշնորհ են ունեցել։ Մի՞թե հնարավոր է շահարկել մեր երեխաների ուսյալ և բարեկեցիկ ապագան հանուն նեղ խմբակների բարեկեցության։ Պատմությունը անգիր սովորելո՞ւ, թե՞ վերլուծելու ու դասեր քաղելու և նույն սխալները դարերով չկրկնելու համար է։ Եվ ընդհանրապես, ինչու՞ է արատավոր անցյալը գոտեպնդվել և համառորեն փորձում է վերադառնալ ապագա։