Արցախի ՊԲ նախկին խոսնակ Սենոր Հասրաթյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրել է.
Երեկ մեկնարկած նախընտրական քարոզարշավի շրջանակում հայրենի իշխանությունը պատանդառած թիվ մեկ տականքը տակավին հայտնվել էր իր համար ամենանախընտրելի ճղճղան կարգավիճակում… «…Գերիների ճշգրիտ թվի…», «…զորամասերում կոնֆետների հետևից վազող զինվորների…», «…մեկ ամիս, երկու ամիս ավելի գերության մեջ մնալու համար ներելու» և էլի մի շարք անհոդաբաշխ ու ցինիկ արտահայտություններով նա նորից գերազանցեց իր իսկ սահմանած, արդեն ոչ թե հակազգային, այլ, պարզապես, անմարդկային բոլոր չափորոշիչները..
Որ աներեսությամբ ու լկտիությամբ անգերազանցելի դարձած տականքը պիտի ընտրեր հենց այս քարոզչական մարտավարությունը, գոնե ինձ համար անսպասելի չէր:
Սակայն անսպասելի էին հավաքվածների հանդուրժողականությունն ու ծափահարությունները, որոնցով, ասես, հաստատվում էին ոչ միայն հնչող ցնդաբանությունները, այլև անարգվում բոլոր նրանց հիշատակն ու կատարածը, ովքեր այսօր երկնքում են կամ էլ թշնամու զնդաններում…
Այս ամենից հետո ուզում ես գոռալ, ախր ինչպե՞ս էր հնարավոր, որ հազարամյակների պատմություն ունեցող ազգը 21-րդ դարում իր շարքերում ունենար սեփական դժբախտության վրա ծափահարողներ…
Իրոք, խելագարվելու չափ անհասկանալի է…