Ալիեւը մեկ տարի է՝ ադրբեջանցիներին ասում է, որ պատերազմում հաղթել է. Մնում է միայն զարմանալ նրա ընտրազանգվածի միամտության վրա։
Հետաքրքիր է՝ ինչպե՞ս է ադրբեջանական տրամաբանության մեջ տեղավորվում այն փաստը, որ իբր Արցախի դիմադրությունը կոտրած «հաղթողը» հանկարծ դադարեցնում է ռազմական գործողությունները՝ չհասնելով հայտարարված նպատակին։
Հաղթանակը հղիության նման է. Դուք չեք կարող կիսով չափ հղի լինել: Դուք չեք կարող հաղթել երեսուն, քառասուն կամ վաթսուն տոկոսով: Կարելի՞ է հաղթանակ համարել, երբ երրորդ երկրի (Ռուսաստանի) բանակն իրականում վերահսկում է իրավիճակը քո (ինչպես ադրբեջանցիներն են ասում) տարածքում։ Սա մաքուր աբսուրդ է։
Սակայն այս հանգամանքը չի անհանգստացնում ուղեղը լվացված ալիեւյան ընտրազանգվածին։ Անգամ թուրքերը շատ ավելի սթափ են նայում իրավիճակին։ Ալիևը Էրդողանի համար իրականում դավաճան է, որը խոնարհվել է Պուտինի առաջ. Չնայած թուրք-ադրբեջանական հեռուստատեսությամբ ցուցադրվող գեղեցիկ նկարին, Էրդողանի և Ալիևի հարաբերություններում լավ բան չկա։
Այստեղից էլ մարդկային բարոյականության տեսանկյունից բավական ողորմելի են Բաքվի փորձերը վարկաբեկելու ՌԴ ՊՆ գործունեությունը։ Սադրանքներ կազմակերպելով՝ Ալիևը ձգտում է ինչ-որ կերպ ապացուցել իր հավատարմությունը զայրացած հովանավորին։ Իսկական հաղթողները դա չեն անում:
Իրականում Ալիևի կողմից եռակողմ պայմանագրերի ստորագրումը Ղարաբաղի հանձնումն ու մերժումն է Ռուսաստանի կողմից հակաահաբեկչական գործողություն չսկսելու դիմաց՝ արդեն Ադրբեջանի տարածքում։ Այն, որ զինյալները ժամանել են Բաքու, հրապարակավ և վստահորեն հայտարարել են Ռուսաստանի անվտանգության ամենաբարձրաստիճան պաշտոնյաները։ Նման բաներ պատահական չեն ասվում, և մեր Օդատիեզերական ուժերը պատրաստ են ահաբեկիչներին ոչնչացնելու հրամաններ կատարել՝ կայծակնային արագությամբ։
Ընդհանրապես, Ալիեւը (ինչպես էլ նայես երկրորդ ղարաբաղյան պատերազմի արդյունքներին) ամենեւին էլ հաղթող չէ։ Եվ դեռ երկար ժամանակ չի ստացվի աջակցել նրա ստեղծած առասպելին։ Հիասթափությամբ լի ադրբեջանական առաջատար Telegram ալիքների վերջին հրապարակումները դրա վառ հաստատումն են։
@wargonzo